Tattoos

Ik houd ervan, tatoeages, of tattoos. Ik vind het een uiting van jezelf, maar ook een stukje kunst. En dan heb ik het niet over (no offense!) tramp stamps of ‘I love mama’ tatoeages, maar over echte persoonlijke kunstwerkjes. Ik vind dat als je kiest een tatoeage te nemen, je daar in de eerste plaats enorm goed over na moet denken, maar dat het ook goed bij je moet passen. Een ander hoeft je tatoeage niet mooi te vinden, zolang jij dat maar wel vindt. Soms zie ik mensen voorbij lopen met tatoeages waarvan ik echt onder de indruk ben. Het is zo knap om een mooie tattoo te maken! Ik wilde zelf ook al een hele tijd een tatoeage en heb er echt lang over nagedacht. Een jaar, misschien anderhalf? Uiteindelijk besloot ik er één te nemen. Na eigenlijk meteen toestemming te hebben gekregen van mijn ouders, gingen we op weg naar een tattooshop in de buurt. Ik wilde zo snel mogelijk een afspraak maken. Meneer de assistent zei dat hij even zou kijken; “Het wordt op zijn vroegst in oktober!” Dat was, op dat moment, 3 maanden later. Ik keek er een beetje van op, had niet verwacht dat ze het zo druk hadden. Maargoed, wat doe je eraan. Oktober zou het worden.

En toen was het oktober. Ik stond daar in die tattooshop, klaar om voor het eerst in mijn leven getatoeëerd te worden. Ik mocht gaan zitten, mijn schoen uittrekken (Ja, ik kreeg dus een tatoeage op mijn voet) en ze zou gaan tatoeëren. Ik kon me vooraf niets van de pijn voorstellen, maar er werd me verteld dat het pijn zou doen, omdat je voet een enorm gevoelige plek is. Nou, ik kan je vertellen; dat is waar. 

De naald raakte mijn voet en ik zat eigenlijk meteen niet ontspannen meer. Het is niet de ergste pijn die je kan voelen, maar het doet pijn. En aan één stuk door, drie kwartier lang. Ik zat daar dus met mijn charmant krampachtige hoofd te wachten tot ze klaar was met de tatoeage. Op een gegeven moment dacht ik dus dat dat het was, maar ze vond dat er nog wat details aangebracht moesten worden, waardoor ze met de trillende naald nog eens over de verse wondjes heen ging. Ook dat was niet erg fijn. 

Kort nadat de tatoeage af was dacht ik echter totaal niet meer aan de pijn. Het was zo mooi geworden! Tenminste, dat vond ik, en nog steeds trouwens! Het heeft ongeveer een week geduurd totdat mijn voet compleet geheeld was. Af en toe kijk ik naar mijn voet en ik kijk er nooit, echt nooit met spijt naar. Dat voelt best goed. Er wordt gezegd dat je, als je getatoeëerd bent, je er verslaafd aan raakt. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen, ik ben al aan het kijken naar mijn volgende. Ik weet in ieder geval zeker dat de tatoeage die ik nu heb, niet de enige zal blijven, maar ik denk ook niet dat mijn hele lichaam eronder komt te zitten. Het moet wel een beetje subtiel blijven.

Deze foto is genomen vlak nadat de tattoo gezet was

Heb jij tatoeages? Wil je ze?