Bevrijdingsfestival

Het is een lang, bijna fotoloos verhaal. Bereid je erop voor.

Wageningen zou het worden. En omdat ik een slaapplek in Wageningen heb, stapte ik vrijdag 4 mei vol goede moed op mijn eerste trein. Die trein kende ik al en dat was dus weinig bijzonders. Ik moest een uur reizen en gelukkig kwam ik een oud-tekenklasgenootje tegen waardoor de reis een stuk draaglijker werd. Ik was op weg naar Zwolle en daar aangekomen splitsten onze wegen. Ik ging op zoek naar het volgende perron dat me naar Arnhem zou brengen. Nog nooit was ik naar Arnhem geweest, maar ik heb het gevonden hoor. Dit keer zat ik wel alleen en dus ben ik uit verveling maar gaat tekenen en twitteren. Mijn 'reisverslag' kun je hieronder lezen, ik denk dat ik geen verdere toelichting hoef te geven.

Tattoos

Ik houd ervan, tatoeages, of tattoos. Ik vind het een uiting van jezelf, maar ook een stukje kunst. En dan heb ik het niet over (no offense!) tramp stamps of ‘I love mama’ tatoeages, maar over echte persoonlijke kunstwerkjes. Ik vind dat als je kiest een tatoeage te nemen, je daar in de eerste plaats enorm goed over na moet denken, maar dat het ook goed bij je moet passen. Een ander hoeft je tatoeage niet mooi te vinden, zolang jij dat maar wel vindt. Soms zie ik mensen voorbij lopen met tatoeages waarvan ik echt onder de indruk ben. Het is zo knap om een mooie tattoo te maken! Ik wilde zelf ook al een hele tijd een tatoeage en heb er echt lang over nagedacht. Een jaar, misschien anderhalf? Uiteindelijk besloot ik er één te nemen. Na eigenlijk meteen toestemming te hebben gekregen van mijn ouders, gingen we op weg naar een tattooshop in de buurt. Ik wilde zo snel mogelijk een afspraak maken. Meneer de assistent zei dat hij even zou kijken; “Het wordt op zijn vroegst in oktober!” Dat was, op dat moment, 3 maanden later. Ik keek er een beetje van op, had niet verwacht dat ze het zo druk hadden. Maargoed, wat doe je eraan. Oktober zou het worden.

En toen was het oktober. Ik stond daar in die tattooshop, klaar om voor het eerst in mijn leven getatoeëerd te worden. Ik mocht gaan zitten, mijn schoen uittrekken (Ja, ik kreeg dus een tatoeage op mijn voet) en ze zou gaan tatoeëren. Ik kon me vooraf niets van de pijn voorstellen, maar er werd me verteld dat het pijn zou doen, omdat je voet een enorm gevoelige plek is. Nou, ik kan je vertellen; dat is waar. 

De Huishoudbeurs

Je leest het goed, Kelly is op de huishoudbeurs geweest. Ik vond toch dat ik dat eens in mijn leven moest meemaken, en dus gingen ik en mijn moeder ´s morgens vroeg met de trein op weg naar de Amsterdam RAI. De reis verliep prima, en zoals verwacht konden we precies zien wie er naar de Huishoudbeurs gingen en wie niet. Trolleys overal. Uiteindelijk kwamen we aan op het station dat heel dicht bij de RAI lag. We wisten niet zo goed welke kant we op moesten maar we hadden zo het gevoel dat als we de trolleys in alle kleuren en maten zouden volgen, het wel goed zou komen; dat klopte. 

#1

Hoi ik ben Kelly, een roodharig (geverfd, onnatuurlijk!) meisje van zeventien dat in een saai gat in Drenthe woont. Ik houd van shoppen. Veel dingen kopen, ik kan er niets aan doen. Ik houd er ook van om blogs te lezen, over het leven van anderen, hun interesses en af en toe ook wat beauty tussendoor, ookal ben ik niet zo’n beautyfanaat. Omdat ik van het lezen van blogs houdt, besloot ik er zelf ook maar een te maken. Daar ben je inmiddels waarschijnlijk al achter. Ik heb nog meer interesses hoor, maar daar zal ik later wel over bloggen. Of vloggen, want dat staat immers in mij URL. We zullen zien hoe lang ik dit volhoud.